13.05.21r.
Temat: Perspektywa w malarstwie – lekcja w muzeum.
Dziś wykorzystamy rysunek dwóch drzew, ale pierwszy plan zajmować będzie drzewo z barwami ciepłymi, a drugi – mniejsze drzewko z barwami zimnymi. Wykorzystajcie spostrzeżenia z prezentacji.
Tu propozycja szkicu dwóch drzew, ale użycie barw należy już do waszej woli. Zachowajcie jeden gatunek zaprezentowanego drzewa np. wierzby czy brzozy.
Zapraszam do pracy i odesłanie wykonania w ciągu tygodnia. Wspaniałych efektów!
06.05.21r.
Temat: Utrwalamy rodzaje kompozycji – perspektywa barwna i powietrzna.
Perspektywa barwna — sposób oddania przestrzeni na płaszczyźnie poprzez wykorzystanie właściwości barw. Perspektywa ta wykorzystuje zjawisko optyczne, które polega na złudzeniu, że pewne kolory zdają się być bliżej lub dalej od obserwatora, choć w rzeczywistości są tak samo oddalone.
Perspektywa powietrzna – technika malarska, która służy zwiększeniu iluzji głębi. Przestrzeń wpływa na odbiór tonów i kolorów. W miarę oddalania się w kierunku horyzontu zwiększa się warstwa powietrza między obiektem a obserwującym.
29.04.21r.
Temat: Tworzę przez cały rok – dekoracja na święto Konstytucji 3 maja.
22.04.21r.
Temat: Czerpiemy inspirację form z natury.
Jedni z nas są typowymi naśladującymi tego, co widzimy w naturze. Mówimy wówczas o sztuce naśladownictwa – mimesis.
Przyjrzyjmy się innym jeszcze układom form w naturze.
To nowe propozycje do odtworzenia, a jednocześnie zachęcam do zachwytu i inspirowania się na co dzień urokami natury.
Dziś do wyboru – albo kończymy poprzednią pracę lub wykonujemy inną z powyższych propozycji. Zatem zaczynamy…
15.04.21r.
Temat: O kompozycji . Układy form w naturze.
W budowie wielu żywych organizmów można dostrzec regularne, powtarzalne układy. Taki wygląd elementów narzucony jest przez funkcję, jaką pełnią one w danym organizmie, i nie wynika –jak w
przypadku kompozycji dzieł sztuki –z pomysłu artysty. Piękno form naturalnych wywołuje jednak duże wrażenie i często kojarzy się z dziełami sztuki. Niezwykłość układów kształtów obserwowanych
w naturze fascynuje i inspiruje malarzy, rzeźbiarzy oraz projektantów architektury i sztuki użytkowej.
Nasze zdanie –
Wybierz dowolny kształt o centralnej budowie: np. kwiat, przekrojony na pół owoc .Wypełnij powierzchnię kartki powiększając element do nadnaturalnych proporcji. Możesz pracę wykonać dowolną techniką plastyczną. Pamiętaj o wypełnieniu tła wokół wybranego elementu.
Pracę wykonujemy przez dwie jednostki lekcyjne.
Zapraszam do wykonania!
08.04.21r.
Temat: Kompozycja statyczna w sztuce klasycyzmu – budowa kolumny.
25.03.21r.
Temat: Kompozycja statyczna w sztuce klasycyzmu.
Przed nami kolejna lekcja historii sztuki.
Tym razem mowa o sztuce klasycyzmu.
Przepisz do zeszytu tekst napisany pogrubioną czcionką.
Klasycyzm- okres w sztuce trwający od połowy XVIII w. do początku
XIX w. nawiązujący do antyku. W sztuce klasycyzmu stosowano spokojne, symetryczne układy kształtów i brył. Kompozycje oparte były na kierunkach poziomych i pionowych, starannie zaplanowane,
uporządkowane i pozbawione gwałtownego ruchu. Postacie miały dostojny wygląd, smukłą sylwetkę.
Ramy czasowe klasycyzmy w muzyce: 1750 – 1820. Przedstawiciele to Wolfgang Amadeusz Mozart czy Ludwig van Beethoven.
Przykłady znajdziesz w podręczniku na stronie 58.
Zobacz krótki film opisujący sztukę klasycyzmu:
https://www.youtube.com/watch?v=OivypQxKZDE
Łuk triumfalny – budowla w kształcie monumentalnej, wolno stojącej bramy. Była stawiana dla upamiętnienia ważnej osoby lub uczczenia ważnego wydarzenia, zwykle zwycięstwa militarnego. Przejście pod łukiem triumfalnym autora lub autorów zwycięstwa było punktem kulminacyjnym pochodu triumfalnego.
Brama Brandenburska – zabytkowa budowla w Berlinie, zaprojektowana przez niemieckiego architekta Carla Gottharda Langhansa. Budowano ją w latach 1788–1791. Jest jednym z charakterystycznych punktów miasta. Budowana po wojnie siedmioletniej, w czasach umacniania się Królestwa Prus.
Łazienki Królewskie – zespół pałacowo-ogrodowy w Warszawie założony w XVIII wieku przez Stanisława Augusta Poniatowskiego. Nazwa pochodzi od barokowego pawilonu Łaźni, wzniesionego w latach 80.
Łazienki Królewskie w Warszawie, Pałac na Wyspie to jeden z najcenniejszych polskich zabytków w stylu klasycystycznym.
18.03.21r.
Temat: Dekoracja wielkanocna – cz. 2.
Estetyczne, kolorowe, wiosenne prace przesyłamy w ciągu tygodnia. Pozdrawiam serdecznie!
11.03.21r.
Temat: Tworzę przez cały rok – dekoracja na Wielkanoc cz. 1.
Wykonujemy starannie i pomysłowo elementy dekoracyjne do pracy związanej z Wielkanocą. Propozycje do wykonania:
Wykonujemy na kolorowych kartkach wybrany element, by potem stworzyć naklejaną kompozycyjnie całość. Zapraszam do pracy!
04.03.21r.
Temat: Kompozycja dynamiczna w sztuce baroku.
Celem dzisiejszych zajęć jest:
-poznanie ram czasowych sztuki baroku, pojęć i terminów
-zapoznanie się z charakterystycznymi cechami malarstwa, architektury, rzeźby i sztuki użytkowej tego okresu – poznanie niektórych słynnych twórców baroku.
Barok to sztuka, która trwała od II poł. XVI do I poł. XVIII wieku. Dzieła tego okresu charakteryzują się asymetrycznymi układami form, pełnymi ruchu i dramatyzmu, sprawiają wrażenie braku równowagi. W kompozycji dzieł malarskich i rzeźbiarskich dominują kierunki ukośne, krzyżujące się lub spiralne. Dostrzegalne w dziełach linie wyginają się i falują. Artyści epoki dążyli do tego, by wzbudzić u widza emocje oraz go zaskakiwać.
Malarstwo
- twórcy epoki malowali obrazy oraz freski (malarstwo na ścianach i sufitach), wywołujące wrażenie trójwymiarowości. Malowali też obrazy tak dokładnie ukazujące przedmioty, że sprawiały one wrażenie prawdziwych. Chętnie posługiwali się kontrastami barwnymi i światłocieniowymi. Najczęstsze tematy to: obrazy religijne, historyczne,
mitologiczne, portrety, pejzaże i martwe natury.
Przyjrzyjcie się kompozycji i tematyce dzieł barokowych malarzy: Caravaggio, obraz pt. ,,Złożenie do grobu”
oraz Rembrandtowi van Rijn, obraz ,,Straż nocna”.
Zauważcie kontrasty światłocieniowe, jakie zastosowali w pracach twórcy. Z ciemnego tła wyjawiają się nagle jasne postacie. Przyjrzyjcie się również dynamice obrazu. Nie ma tu spokojnej, statycznej kompozycji. Wszystkie namalowane postacie są w ruchu. Tak miała wyglądać sztuka baroku. Po spokojnej i harmonijnej sztuce renesansu miała intrygować i sprawiać wrażenie niezwykłego ruchu i dynamiki.
Rzeźba
- w baroku powstawały posągi i popiersia władców, dostojników oraz pomniki świętych i bohaterów mitologicznych. Postacie ukazywano najczęściej w gwałtownym ruchu.
Tworzono także ozdobne nagrobki oraz dekoracyjne fontanny.
Przyjrzyjcie się rzeźbie o tematyce religijnej autorstwa Gianlorenzo Berniniego pt.,,Pluton i Prozerpina” wykonana w marmurze z XVII wieku.
Również tu obserwujemy niezwykły ruch chcącej wyrwać się z objęć Plutona Prozerpiny.
Architektura baroku to urządzone z przepychem kościoły, pałace i rezydencje. Świątynie wznoszono na planie koła lub owalu, a ich ściany były pełne wypukłości, krzywizn i załamań, które uzupełniano dekoracją rzeźbiarską.
Przykład budowli architekta Francesco Borromini.
Widzimy
niezwykłe
sklepienie
(sufit) kościoła
San Carlo w
Rzymie.
25.02.21r.
Temat: Co wiemy o kompozycji dynamicznej?
Kompozycja dynamiczna w sztukach plastycznych jest to kompozycja, w której występuje przewaga elementów ukośnych, ponieważ w plastyce elementy te postrzegane są jako dynamiczne. Kompozycja dynamiczna w fotografii charakteryzuje się tym, iż obiekt fotografowany jest ustawiony pod kątem.
/fototapety-dynamiczna-kompozycja.jpg.jpg)
Wybieramy jedną z propozycji, ale pamiętajmy o zachowaniu w niej ruchu. Ołówek, pastele lub flamastry wskazane do wykonania pracy. Powodzenia!
18.02.21r.
Temat: Cechy kompozycji statycznej.
Elementy w kompozycji statycznej są nieruchome, lub są ustawione tak, aby sprawiały wrażenie nieruchomych. Dąży się do wywołania u widza wrażenia stabilności, spokoju czy ciszy. Umieszczanie elementów w poziomie czy w centralnej części pracy wspomaga statyczność kompozycji.
Kompozycja statyczna – układ, w którym widz odnosi wrażenie spokoju. Na obrazie linie są przeważnie pionowe lub poziome, często występuje symetria.
Sztuka klasycyzmu
- Ramy czasowe – połowa XVIII w. – początek XIX w.
- W sztuce tej stosowano spokojne, zrównoważone i symetryczne układy kształtów oraz brył. Kompozycje oparte na kierunkach poziomych i pionowych, były starannie zaplanowane, uporządkowane i pozbawione gwałtownego ruchu. Rozwinęła się ona po odkryciu w XVIII wieku ruin miast rzymskich i odwoływała się do osiągnięć starożytnych Greków i Rzymian.
- https://userscontent2.emaze.com/images/e507671a-325a-475b-8642-3a7ccaa8d711/8b0f7fa0e6a604a3bcc8edb3801ba1d2.jpg
Tu widzimy dwie kompozycje- statyczną i dynamiczną.
Dziś wyklejamy tylko statyczną. Przygotujemy dowolne kartki kolorowe czy z gazety, by móc wykonać fragment wyklejanki statycznej pejzażu. Zapraszam do wykonania.
11.02.21r.
Temat: W świecie kompozycji zamkniętej.
Kompozycja zamknięta – kompozycja, w której wszystkie elementy świata przedstawionego tworzą jasny, przejrzysty, skończony i logiczny układ. Świat przedstawiony w dziele podlega wyraźnym zasadom.
Przyjrzyjmy się jeszcze innym przykładom kompozycji zamkniętej, wiedząc już o liniach, obramowaniach, kreskach przybrzeżnych, jakie stanowią ograniczenie i wykończenie dzieła.
Wybieramy jeden z przykładów i zapraszam do jego wykonania. Powodzenia! Termin odesłania dla przypomnienia – tydzień.
04.02.21r.
Temat: Kompozycja otwarta i zamknięta – podobieństwa i różnice.
Kompozycja co to takiego?
Definicja z encyklopedii brzmi: “Kompozycja to układ elementów zestawionych ze sobą w taki sposób, aby tworzyły one harmonijną całość.” Czynność zestawiania elementów nazywamy komponowaniem.
Co kryje się zatem pod hasłem kompozycji zamkniętej?
Kompozycja zamknięta ma ściśle określone ramy i nic poza nie nie wychodzi, co to oznacza? To co autor chce przekazać – pokazuje wprost. Żadne elementy nie wychodzą poza krawędź.
Dodatkowo kompozycję zamkniętą można podkreślić obramowaniem, które często może dodawać pracy dodatkowego charakteru. W związku z tym poniżej przedstawię kilka możliwości wykonania obramowań.
Teraz zmiana – kolejna kompozycja: otwarta.
Kompozycja otwarta
Jest przeciwieństwem kompozycji zamkniętej. Elementy tej kompozycji często wystają poza krawędzie bazy lub są “poucinane”. Pobudza to do wykorzystania wyobraźni i wyobrażenia sobie, co “dzieje się dalej” poza krawędziami.
Zapraszam do wykonania kredko – farbami wybranej propozycji z kompozycji otwartej – wizerunek ptaka.
28.01.21r.
Temat: Proporcje form w sztuce renesansu.
Renesans – od francuskiego renaissance, czyli powtórne narodziny.
Terminem tym nazywany jest okres w historii idei, sztuki i literatury,
trwający od XIV do XVI wieku. W polskim języku nazywa się „odrodzenie”.
We Włoszech, gdzie narodziła się myśl renesansowa przyjmuje się
następujący podział epoki:
okres wczesny przypadający na lata 1400-1500, z ośrodkiem we Florencji,
okres pełny, albo inaczej rozwinięty przypadający na lata 1500 do 1530 z
ośrodkiem w Rzymie.
od 1530 roku (zwłaszcza w malarstwie florenckim) rozwijał się styl pod
nazwą manieryzm.
Z terenów Włoch renesans przedostał się do innych państwa Europy
Zachodniej np. do Niemiec i Francji, dopiero stamtąd promieniował na
pozostałe państwa. Na ziemiach polskich pojawił się wraz z wstąpieniem na
tron Zygmunta Starego (1506 rok).
Cechy architektury renesansowej:
sięganie do wzorów architektury antycznej,
zachowanie idealnej proporcji budowli, monumentalność obiektu,
perspektywa,
zastosowanie nowej kolorystyki,
budowla o zróżnicowanej podstawie, najczęściej na planie krzyża greckiego,
kwadratu, wieloboku, koła, prostokąta, planu centralnego,
zakończenie budowli zwieńczone kopułą podzieloną na kasetony,
zastosowanie półkolistych form zdobniczych np. łuku pełnego koła,
licznie stosowane arkady spełniające ideał harmonijnej i rytmicznej
kompozycji przestrzennej,
zastosowanie kolumn, filarów, krużganków,
silne akcentowanie kierunków poziomych i kompozycji przestrzennych,
duże, okrągłe, trójskrzydłowe okna,
zanik sklepień ostrołukowych, na rzecz kolebkowych, zwierciadlanych,
żagielkowych, bogato zdobionych malowidłami,
najczęściej używanym materiałem budowlanym był : kamień, cegła i
drewno,
próby wkomponowanie budynków w otoczenie,
rozwój architektury świeckiej np. powstawanie pałaców miejskich, jako
rodzaj nowego typu budynku, ratuszy, zamków obronnych,
nastąpił rozkwit urbanistyki. miasta powstawały w oparciu o regularny
plan geometrycznym m.in. Ferrara, Siena, Florencja;
rozkwit rezydencji szlacheckich i magnackich, dekoracjami odwołującymi
się do klasycznych wzorów. Pałace budowano w ten sposób, aby cztery
skrzydła budowli były rozmieszczane wokół centralnego dziedzińca, w
środku pozostawał pusty sześcian. Fasada pałaców od strony dziedzińca
zawierała zazwyczaj loggię, arkady i łuki wsparte na kolumnach. Układ
fasad od ulicy był bardziej skomplikowany. Stosowano trzy możliwe formy
fasad: fasada rustykowana, z wąskimi gzymsami, spiętrzenie porządków,
autorstwa Albertiego, w końcu fasada wzorowana na projekcje pałacu
Farnese w Rymie.
Najsłynniejsze przykłady architektury renesansowej:
Bazylika świętego Piotra w Rzymie,
Katedra Santa Maria del Fiore we Florencji,
Kościół San Giorgo Maggiore,
Kościół San Lorenzo we Florencji projektu Filipa Brunelleschi,
Rotunda kościoła S. Maria delle Grazie w Mediolanie,
Fasada kościoła Santa Maria Novella,
Palazzo Medici we Florencji,
Tempietto w kościele S. Piotra in Montorio w Rzymie,
Biblioteka Piazetty w Wenecji,
Twierdza w Tivoli,
Pałac Dożów w Wenecji,
Pałacyk Pandolfini we Florencji, projekt Rafaela Santi,
zachodnie skrzydło Luwru, P. Lescot
Ratusz w Antwerpii wykonany według projektu Corneliusa Florysa,
Zamek i kościół zamkowy w Wittenberdze,
Arkadowy dziedziniec Zamku Wawelskiego w Krakowie zbudowany w
latach 1502 – 1536,
Kaplica Zygmuntowska na Wawelu,
Brama Wyżynna w Gdańsku,
Dwór Artusa w Gdańsku,
Dźwig portowy nad Motławą w Gdańsku,
Zbrojownia w Gdańsku,
Kamieniczki mieszczańskie w Kazimierzu,
Układ architektoniczny i kamieniczki mieszczańskie w Zamościu,
Zamek w Ogrodzieńcu.
Przedstawiciele architektury renesansowej:
Florentczyk Filippo Brunelleschi (1377 – 1446) – jego słynne dzieła
znajdujące się we Florencji to: Spedale degli Innocenti; Zakrystia San
Lorenzo; Kaplica Pazzi, Santa Croce;
D. Bramante (1444 – 1514) – autor projektu Bazyliki św. Piotra w Rzymie,
kościół S. Maria delle Grazie w Mediolanie;
Pochodzący z Padwy Andrea Palladio (1508 – 1580) wybudował m. in.-
San Francesco della Figna w Wenecji, Teatro Olimpico w Vicenzy, Capra
czyli Rotonda w Vicenzy;
Franciszek Florentczyk (data urodzin nieznana, zmarł około 1516) roku
był wykonawcą niszy nagrobnej Jana Olbrachta oraz kierował odbudową
Zamku Królewskiego na Wawelu;
S. Gucci (1591-1606) wykonał m.in. nagrobek Stefana Batorego, Zygmunta
II Augusta i Anny Jagiellonki na Wawelu;
B. Mirando – był projektantem miasta – twierdzy Zamościa.
Cechy sztuki renesansowej:
realizacja hasła „Człowiekiem jestem i nic co ludzkie, nie jest mi obce”,
tematyka dzieł: starożytna, biblijna i świecka,
zastosowanie perspektywy w malarstwie,
rozpowszechnienie fresków,
malarstwo portretowe,
trójwymiarowe przedstawienie postaci ludzkiej,
fascynacja harmonią i proporcją,
pastelowa kolorystyka,
malarstwo olejne,
zastosowanie płótna zamiast deski,
wprowadzenie pejzażu w tle.
Najsłynniejsze dzieła malarstwa renesansowego i ich autorzy:
Michał Anioł, freski w Kaplicy Sykstyńskiej,
Leonardo da Vinci, Mona Liza, Dama z łasiczką,
Albrecht Dürer Święto różańcowe, Adoracja świętej Trójcy, Mała Pasja i Duża
Pasj, Święta Rodzina z matką Anną,
Rafael Santi – Madonna ze szczygłem, Szkoła Ateńska,
Giorgione – Burza,
Piero della Francesca – portret Federico de Montefeltro,
Antonello da Messina, Portret mężczyzny,
Sandro Botticelli, Narodziny Wenus, Maddona del Magnificat,
Tycjan – Maria Magdalena, Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, Ecce
homo,
Albrechta Dürera Jan van Eyck Tymoteusz, Ołtarz Gandawski.
Manieryzm – to kierunek w sztuce, który pojawił się w pierwszej połowie XVI wieku na terenie Włoch i do końca XVI w rozpowszechnił się na obszarze Francji, Niderlandów oraz Europy Środkowej. Po jakich cechach poznać dzieło manierystyczne? Oto one:
odejście od cech renesansowych,
abstrakcyjny schematyzm zastosowany w budowlach,
konstruktywizm.
Proporcjonalna twarz do wykonania. Zapraszam do pracy. Ułatwieniem są linie i centralne usytuowanie twarzy. Tydzień mamy na odesłanie pracy. Powodzenia!
21.01.21 r.
Temat: Kompozycja symetryczna i asymetryczna.
Kompozycja symetryczna – symetryczne rozmieszczenie elementów wizualnych dzieła. Oś symetrii jest na obrazach elementem domyślnym, dzieli ona obraz na części, które stanowią względem siebie lustrzane odbicie.
Kompozycja asymetryczna – nie dzieli obrazu na dwie równe, podobne do siebie połowy
Kompozycja statyczna – polega na ustawianiu elementów tak, aby sprawiały wrażenie nieruchomych.
Kompozycja centralna – kompozycja skupiająca uwagę na środku płaszczyzny obrazu, podmiot dzieła jest ustanowiony centralnie na środku
Waszym zadaniem jest wykonanie rysunku kredkami lub ołówkiem martwej natury, z wykorzystaniem poznanej kompozycji symetrycznej lub niesymetrycznej. Pracę poproszę odeślijcie. Do dzieła!
17.12.20r.
Temat: Kompozycja rytmiczna – ciekawy pomysł na rytm w pracy plastycznej.
Ciekawa, porządkująca i rytmizująca pracę kompozycja rytmiczna. Posłuchajmy co to takiego.
Wykonujemy kompozycję rytmiczną na białej kartce A 4 albo trzy choinki, albo sześć, albo dziewięć. zapraszam do pracy!!!
10.12.20r.
Temat: Tworzę przez cały rok – Dekoracja na Boże Narodzenie.
Wykonamy ozdobę świąteczną – bombkę. Przyjrzyjmy się kilku propozycjom i do dzieła!
03.12.20r.
Temat: Kompozycja centralna – co umieścić w centrum dzieła?
Przyjrzymy się kompozycji centralnej.
Kompozycja w sztukach pięknych to takie zestawianie ze sobą elementów (kształtów, kolorów, wielkości, proporcji, faktur, położenia) by tworzyły one harmonijną, spójną całość. Artysta może te osiągnąć zamierzony efekt używając tych elementów albo na zasadzie podobieństwa albo kontrastu. Dzięki temu można wywołać w widzu różne odczucia czy nastroje od poczucia spokoju, równowagi, harmonii do niepokoju czy chaosu.
My w kompozycji centralnej zajmiemy się pejzażem zimowym. W centrum może być rzeka, może skupisko drzew, ale i droga. Popatrzmy na przykłady.
Teraz wykonamy szkic, a potem nałożymy około trzech warstwa farby. Każda warstwa wymaga wysuszenia. Zatem do pracy!
26.11.20r.
Temat: Proporcje i kontrasty form – rozmieszczenie na podłożu.
Popatrzmy na początek na różnorodność proporcji i form.
Peter Cook – Centrum Sztuki Współczesnej w Grazu [gracu] w Austrii, XXI w.
Renzo Piano – Kalifornijska Akademia Nauk w San Francisco, XXI w.
Harmonię kształtów i brył uzyskiwano dawniej dzięki matematycznym obliczeniom. Dokonywano ich w różny sposób, m.in. dlatego dzieła z kolejnych epok wyglądają inaczej.
Sylwetki ukazywane w antycznych rzeźbach wydają się harmonijnie zbudowane i smukłe, ponieważ niektórzy artyści tak wyliczali proporcje ludzkiego ciała, że długość głowy mieści się w wysokości ciała osiem razy.
Mała świątynia zaprojektowana przez Bramantego sprawia wrażenie lekkiej i zgrabnej bryły również dzięki matematycznym wyliczeniom i geometrii.
Proporcje budowli oparto na kołach.
Mniejsze koło wyznacza wysokość i szerokość górnej części budynku z kopułą, a większe – wysokość obydwu pięter i całkowitą szerokość.
Ponadto świątynia również powstała na planie koła.
Donato Bramante Tempietto – przy kościele San Pietro in Montorio w Rzymie, XVI w.
Fernando Botero, „Pani Rubens”
olej na płótnie
183×178 cm
kolekcja prywatna w Niemczech
XX w.
Obraz Fernanda Botera zwraca uwagę mocno zaburzonymi proporcjami. Namalowana kobieta ma zniekształcone rysy twarzy i kształty – wielkość jej podbródka, twarzy i całej głowy nie jest proporcjonalna w stosunku do reszty ciała, przez co dzieło wydaje się karykaturą.
Proporcje form w sztuce renesansu.
poł.XV – koniec XVI w.
W sztuce renesansu – czyli odrodzenia – zarówno w malarstwie, rzeźbie jak i architekturze szczególną wagę przywiązywano do prostoty i porządku form. Starano się nadawać kształtom miękkość, gładkość i elegancję.
Układy form miały być spokojne, harmonijne i proporcjonalne.
Dążenia te wynikały z fascynacji artystów sztuką starożytną oraz z potrzeby ukazania świata i ciała człowieka jako doskonałych dzieł Boga.
Rafael, Zaślubiny Marii, olej na desce, 170,1×118 cm, Pinakoteka Brera w Mediolanie, XVIw.
W malarstwie artyści zaczęli precyzyjnie przedstawiać rzeczywistość, pojawiły się ponadto nowe tematy, jak pejzaż, oraz sceny mitologiczne czy historyczne.
Twórcy coraz wierniej ukazywali w malowidłach trójwymiarowe przestrzenie.
Kolorystyka obrazów została wzbogacona dzięki rozwojowi techniki olejnej. Ściany pomieszczeń powszechnie zdobiono freskami.
Benvenuto Cellini [czellini], popiersie Kosmy Medyceusza, brąz, Muzeum Narodowe Bargello we Florencji, XVI w.
W rzeźbie renesansowej dominowała tematyka religijna i mitologiczna. Ciało ludzkie prezentowano na wzór rzeźb antycznych – w spokojnych pozach oraz jako idealne i proporcjonalnie zbudowane.
W tej epoce popularność zyskały rzeźby wolnostojące, m.in. pomniki i fontanny.
Dziełami sztuki użytkowej coraz częściej zdobiono nie tylko kościoły, klasztory i zamki możnowładców, lecz także domy mieszczan. Tworzono rzeźbione ławy, skrzynie i krzesła. Tkano dywany i arrasy a odzież dekorowano haftami. Na wyposażenie domów składały się zdobione naczynia z różnych metali oraz malowana, wielobarwna ceramika.
W architekturze renesansu najwyraźniej zaznaczył się powrót do osiągnięć starożytności – ponownie pojawiły się budowle z kolumnadą, półkolistymi łukami i kopułami. W dalszym ciągu ważną rolę odgrywała architektura sakralna – kościoły wznoszono na planie koła lub krzyża równoramiennego. Powstawały też budowle o przeznaczeniu świeckim: pałace, wille, ratusze, kamienice i twierdze.
Wielką wagę zaczęto przywiązywać do architektury miejskiej – dążono do stworzenia wzoru miasta idealnego.
Zamek Królewski na Wawelu
Dawna siedziba polskich władców łączy cechy stylów romańskiego i gotyckiego z renesansowym. W muzeum mieści się największa rodzima kolekcja malarstwa epoko odrodzenia, zawierająca dzieła o tematyce religijnej i portrety europejskich arystokratów
Na tym kończymy wycieczkę po dziełach sztuki. Miłego dnia!
19.11.20r.
Temat: Faktura, kształt, forma i bryła w naszej pracy plastycznej.
Bryła – środek wyrazu właściwy głównie w rzeźbie i architekturze, chrakteryzujący się m.in. trójwymiarowością, fakturą i kształtem.
Faktura – przykład różnej powierzchni.
Poniżej widzimy fascynację różnorodności kształtu, zabawy liną.
ZADANIE
Propozycja dziś do wykonania – potrzebne są dwie kartki papieru A 4, klej, farby, pędzelek i kubek z wodą.
Jedna kartka służy za podłoże( może byś blok techniczny). Z pozostałej rwiemy drobne cząstki i dowolnie budujemy krajobraz . Nawarstwiamy jednak małe elementy na siebie, przyklejając jej części podłoża. Ciekawie będą wyglądały końcówki kartek, których nie malujemy.
12.11.20r. Temat: Kształt, forma, bryła dostrzegalne w dziele sztuki.
Zajmiemy się kształtem,
formą,
i bryłą w plastyce.
Co to jest forma?
Forma jako układ części, elementów, składników dzieła, np. forma portyku, części wysuniętej przed portalem, jest układem kolumn, a melodia jest układem dźwięków. Definicja ta zrodziła się w czasach starożytnych u Greków. Arystoteles uważał, iż jej autorami byli pitagorejczycy. Miała ona charakter normatywny – była próbą odkrycia praw rządzących sztuką i narzucenia ich dziełom. Zakładała, że piękno jest obiektywne i da się je jasno określić. Zatem piękne było według Greków tym, co harmonijne, symetryczne, tworzące ład, proporcjonalne.
To propozycja pracy: kot w formie kubizmu – wykonanego za pomocą brył geometrycznych, dla was do następnego spotkania.
Miłego dnia!
05.11.20r. Temat: Faktura w pojęciu plastycznym.
Szorstkie, gładkie, miękkie, twarde, czyli o fakturze.
FAKTURA to rodzaj powierzchni występujący w naturze, malarstwie, rzeźbie.
Oto przykłady faktur występujących w naturze:
zamknij oczy, wyciągnij ręce i dotykaj ostrożnie przedmiotów, które masz w swoim zasięgu.
Jakimi słowami określisz te powierzchnie? Gładka, śliska, chropowata, nierówna, pofałdowana, pognieciona – a może podasz jeszcze inne określenia?
Teraz otwórz oczy, rozejrzyj się i wskaż przedmioty o ciekawej powierzchni. Obejrzyj swoje ubrania, podeszwy butów – zagłębienia i wypukłości, ceramiczne donice, okładkę książki, poszewkę poduszki.
Czy przypominasz sobie odbijanie monet przez kartkę za pomocą miękkiego ołówka? Taka technika to FROTAŻ. Możesz w ten sposób utrwalić na kartce różne powierzchnie.
Wszystkie rzeczy, którym się przyglądasz, posiadają ciekawą fakturę, chociaż rzadko kiedy zwracamy na to uwagę. Raczej zauważamy ich funkcję, formę albo kolor.
Najczęściej słowo „faktura” odnosi się do sposobu kształtowania powierzchni dzieła plastycznego. Jest to ważna cecha, ponieważ wpływa na jego odbiór.
Malarstwo jest bardziej zróżnicowane dzięki temu, że stosuje różne faktury, od spokojnych pejzaży do rozedrganych abstrakcji. Jedni malarze używają rozcieńczonych farb olejnych, kładzionych miękkim pędzlem na płótno o bardzo gładkiej powierzchni – wtedy faktura obrazu jest gładka, często śliska i błyszcząca. Inni malują gęstą farbą wyciskając prosto z tuby,
twardym pędzlem, a czasem metalową łopatką, tak zwaną szpachelką. wtedy faktura obrazu jest gruba, nierówna, widać ślady narzędzia.
Wykorzystaniem różnych faktur w malarstwie zachwycili się artyści na początku XX wieku. Dla lepszego efektu plastycznego dodawali do farb piasku i innych materiałów, przyklejali do obrazów gazety, kawałki desek lub płaskie przedmioty.
W rzeźbie faktura jest jednym z podstawowych elementów dzieła. pozwala, aby światło zatrzymywało się na powierzchni lub ślizgało po niej, określając kształt. Wpływa na to nie tylko sam artysta, używając ręki dłuta, ale i wykorzystany do pracy materiał, z jakiego wykonuje rzeźbę (np. drewno, glina, kamień, metal, tkanina, tworzywo sztuczne).
Alberto Giacometti „Człowiek idący” (ta rozedrgana faktura podkreśla napięcie i charakter przedstawionej postaci)
Michał Anioł „Dawid” (powierzchnia rzeźby daje możliwość podkreślenia gładkości skóry i wielu szczegółów wyglądzie przedstawianego młodzieńca. Do złudzenia przypomina żywego człowieka)
- Wykonaj zadanie plastyczne. Bądź kreatywny!
Wytnij z kartki papieru A5 choinkę. Ołówkiem narysuj na nim fakturę igiełek. Z drugiej kartki, innego koloru wytnij choinkę o połowę mniejszą niż pierwszą. Narysuj na nim motyw z ptakami lub świąteczny. Kontur obrysuj w ciekawy sposób. Gotowe naklej na środku pierwszego, większego. Całość naklej na kartkę A4. Postaraj się wykonać pracę starannie. Zadbaj o to, by praca była interesująca.
Przyjemnej pracy.
Na wykonanie zadania masz tydzień.
29.10.20r. Temat: Ważne elementy budowli średniowiecznej – maswerk, portal i rozeta.
Maswerk – dekoracyjny, geometryczny wzór architektoniczny odkuty z kamienia lub zrobiony z cegieł, używany do wypełnienia górnej części gotyckiego okna, przeźrocza, rozety itp. Występuje także jako dekoracja ścian, murów, wimperg, blend. Taki element jest nazywany ślepym maswerkiem.
Portal – ozdobne architektoniczne obramienie drzwi wejściowych (czasami też wewnętrznych) w kościołach, pałacach, ratuszach, bogatszych kamienicach.
Rozeta, różyca (fr. rosette – różyczka) – ornament architektoniczny w kształcie rozwiniętej róży.
